μπεχαβιορισμός

και μπηχαβιορισμός, ο

(φιλοσ.) σχολή ψυχολογίας που κυριάρχησε κατά την περίοδο τού μεσοπολέμου, απορρίπτει την ενδοσκόπηση και χαρακτηρίζεται από αυστηρό ντετερμινισμό σε ό,τι αφορά τα ψυχικά φαινόμενα ο οποίος βασίζεται στην πεποίθηση ότι στην αφετηρία κάθε αντίδρασης τού ατόμου βρίσκεται ένα ερέθισμα που τήν προκαλεί.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. behaviourism < behaviour «συμπεριφορά» + -ισμός*].